Freddy is terug

In primeur voor "steen en been".

zelfje

Een "zelfje", zo simpel kan het zijn. Geen lettergreep meer dan het stupide Engelse leenwoord dat we er blijkbaar allemaal voor nodig hadden.

Mozart & Dick Beu

Brief aan de Vlaamse jeugd.

N-VA en CD&V populairste partijen bij 16-jarigen

Beste Vlaamse 16-jarige,

Het zou een understatement zijn als ik zei dat ik een diepe teleurstelling voelde daarnet toen ik in een artikel van De Morgen las dat jullie bijna allemaal N-VA-stemmers zouden zijn. Verder voel ik ongeloof. Of eveneens van toepassing, het schoone Vlaamsche woord, “verbouwereerd”.

Maar maak je geen zorgen, beste jongere, ik heb het niet op jou of op jullie gemunt. Jullie zijn spijtig genoeg een gemakkelijk slachtoffer geweest van slechte interpretatie en gebrek aan inlevingsvermogen vanwege kortzichtige universiteitslui en/of journalisten. Voor de mediamallemolen die de N-VA om allerhande mysterieuze redenen graag op het voorplan wil houden komt dit vanzelfsprekend als geroepen.

Zo, dus jullie zouden vragende partij zijn voor autoritarisme: koren op de molen voor voorgenoemde politieke partij. Het woord stak werkelijk mijn slechts 10 jaar oudere ogen uit. Ik vraag me af hoevelen onder jullie zich voldoende bewust zijn van de gevolgen van dergelijke ideologieën. Repressie (het gevolg van zulk een politiek bewind) is namelijk niet meteen een begrip dat in jullie woordenboek staat, wat ik snel en eenvoudig kan aantonen met enkele voorbeelden vers uit jullie leefwereld geplukt: alcohol drinken op straat, met de voeten op het bankje zitten in het park, lawaaierig zijn allerhande (roepen, toeteren, ...), etc. Ik citeer even uit het artikel: “Om de orde in de samenleving te bewaren, moeten we volgens hen harder optreden tegen mensen die zich niet aan de regels houden.” Dat orde en repressie niet hand in hand gaan, is een ontdekking die velen onder jullie nog wel zullen doen in jullie latere leven, maar bon, dat is een lang verhaal (en het vereist wat levenservaring). Pas op, toen ik zelf 16 was, dacht ik ook dat “de politie mijn vriend was”. Autoritarisme houdt helaas niet enkel in “misdadigers strenger straffen”, maar een veel breder scala aan gedrag dat niet door de beugel kan. Alleen is er niemand die jullie hiervoor waarschuwt en de gevolgen zullen dus naar alle waarschijnlijkheid pas zeer pijnlijk voelbaar zijn wanneer het reeds veel te laat is; de afstand van autoritarisme naar totalitarisme is slechts een hink-stap-sprong.

Nu vermoed ik dat men jullie het begrip “autoritarisme” niet op een zilveren schoteltje heeft aangeboden, maar dat de embryonale inzichten in de maatschappij (actie-reactie) die uit dit onderzoek naar voor kwamen gemakkelijk vertaald konden worden naar neoliberaal goeddunken. Zulke inzichten zijn zeer natuurlijk – ik spreek even in het algemeen: men voelt onrecht op deze leeftijd op een zeer naïef-onschuldige wijze aan en staat bovendien meestal nog onder directe invloed van ouders of voogd. Ik volgde mijn eigen oppergezinsleden vroeger ook blindelings: “Als moeder of stiefvader zeggen ‘VLD’ dan zal dat wel, zeker? Want we moeten toch de economie draaiende houden?” O, was het zo simpel maar – en dat is het ooit geweest, toen we ons nog niet bewust waren van de gevolgen van een economie met extreme expansiedrang (maar dat is weer een ander verhaal, lieve jongere).

Terstond denk ik aan die nieuwe affiches van de IKEA (lichtjes aangepast voor de gelegenheid): Iedereen heeft het recht om op zijn bek te gaan – het zou wel jammer zijn mocht dat individuele recht dan ten koste gaan van enkele miljoenen andere Belgen. Om een (ver)zuur(d) milieu neutraal te maken voegen we ook in de chemieles geen extra zuur toe. Spreken jullie leerkrachten dan nooit van verdraagzaamheid? Vanwaar die hele zero-tolerance-attitude? Laat ons de kleur rood nog even in de Belgische vlag houden, alstublieft!

Veel studiegenot, trouwens. (Vergeet niet dat N-VA graag brave, succesvolle en liefst van al rijke burgers heeft. Ik zeg het maar.)

nul

Beste meneer De Nul van De Nul N.V.,

’t Is eraan te zien dat ge een baggerbedrijf runt, want laat dat nu toevallig het woord zijn dat me prompt te binnen schiet wanneer ik het slagveld te Bosvoorde aanschouw: BAGGER. Lelijk komt niet in de buurt. Ge zijt ne fokking betonterrorist. Ik, trouwe parttime slaaf van een Brussels bedrijf en tevens trouwe pendelaar, probeer mijn innerlijke wanhoop binnen de perken te houden door, waar mogelijk, Bosvoorde statie te vermijden en in Brussel te landen via Boondaal. Of was u misschien van plan om ook dat station van een betonnen dak te voorzien om de pendelaars de resterende streepjes zonlicht ook nog te ontzeggen? Ik heb er geen woorden voor (en toch, zie ze hier gestaag verschijnen!).

Bedrijven als het uwe zijn de kwaadaardige tumoren van Moeder Aarde.

Onnodig, storend. Mensen worden depressief van uw kutconstructies. Ik merkte het daarnet nog op tegen een medereiziger: “C’est moche, hein?” en zoals verwacht werd mijn opmerking beantwoord met een gezichtsuitdrukking waar de tristesse van afdroop.

Gaat misschien eens wat ecodorpjes bouwen. En komt dan nog eens terug met de bewering dat ge milieubevorderende werken uitvoert. Mijn reet, De Nul. Ge moogt het afkuisen. Of neen, ik schuur het wel proper tegen nen betonnen pilaar van Boitsfort Gare.

Geen groeten.

Nu. Enfin, een fractie van de puinhoop.

Vroeger.

saurus